Sinterklaas in Marokko

Sinterklaas bezoekt niet alleen kinderen in Nederland
Maar geeft ook cadeaus aan kinderen in een ander land

Dit land ligt iets meer in het zuiden
Daar waar de mensen geen klokken luiden

Nee, hier roept men van een minaret
Als men moet komen voor het gebed

Gelukkig went dit snel
Dus na een paar weken weet je het wel

Ook wij studenten trokken lootjes hier
Wat zorgde voor leuke cadeaus en veel plezier

Eten en gezelligheid waren er genoeg
We hadden een leuke avond voor de boeg

Helaas waren Sint en Piet er zelf niet bij
Maar dit gaf niet, het samenzijn maakte ons al blij

De avond was een groot succes
En zo rond half 1 ging de kurk weer op de fles

Nu laten we de Sint en zijn Pieten weer met rust
En nu maar hopen dat hun vertrek de pietendiscussie sust

Volgend jaar vieren we het weer
Maar hopelijk zonder rellen dit keer

Onthoud goed: het is en blijft een kinderfeest
Dit telt nog altijd het meest

Ja ja, ook in Marokko vieren wij Sinterklaas. Zo’n twee weken geleden hebben we met een aantal studenten en Marokkaanse vrienden lootjes getrokken. Dit hebben we via internet gedaan omdat niet iedereen tegelijk op een plek af kon spreken. Het lootje dat ik had getrokken was van Anas. Dit is de jongen met wie ik tijdens de excursie naar het zuiden een gastgezin deelde. Hij vulde echter maar geen verlanglijstje in en toen ik hier op Facebook een neutraal bericht schreef (ik wilde natuurlijk niet verraden dat ik hem had), wist ik wat me te doen stond. We hadden met de groep afgesproken dat de limiet van het cadeau 50 Dirham was, dit komt overeen met zo’n 5 euro (eigenlijk iets minder). Anas is een vervend surfer dus ik kocht een stuk wax voor z’n surfplak. Surfers zijn altijd blij met wax. Maar toen had ik nog 30 Dirham over. Geen verlanglijstje betekend ene raar cadeau. Hier had ik echter de hulp van een paar anderen voor nodig omdat ik Anas niet zo goed ken op persoonlijk niveau. Ik surf namelijk niet. Ook maakte het mij niet heel veel uit als andere mensen zouden weten welk lootje ik had, zolang Anas maar niet wist dat ik hem had. Met hulp van Annelies en Lisanne heb ik uiteindelijk een leesbril voor hem gekocht. Het verhaal hierachter is dat Anas altijd wordt verweten dat hij niet goed ziet. In zo’n geval maakt 1 en 1 heel makkelijk 2 dus een leesbril werd het cadeau. Na even zoeken vond ik de perfecte leesbril. Het werd zon leesbril die de patholoog anatoom uit CSI New York ook heeft, zo eentje met een magneet als neusstuk en een soort koortje achter je hoofd. Als jullie het niet begrijpen, m’n moeder heeft zo’n zelfde bril of zoek het op op YouTube. Iets verder op in de medina kocht ik het foutste papier wat ik maar kon vinden. Op donderdag nam ik de cadeaus mee naar het NIMAR om ze daar in te pakken. Ik had immers een schaar en plakband nodig. Halverwege mijn dag daar heb ik mijn cadeaus ingepakt en de naam er met stift opgeschreven. Op Sinterklaasavond hadden we bij mij thuis afgesproken. Ik heb immers genoeg ruimte om iedereen te huisvesten. Vooraf was er afgesproken dat iedereen wat te eten en te drinken mee zou nemen. Er was hierover enige onduidelijkheid omdat niet iedereen had gemeld dat ze iets mee zouden nemen, dus we waren bang dat we niet genoeg zouden hebben. Dit bleek overbodig, ik heb nu genoeg eten in huis voor een week. Zo rond 6 uur was iedereen aanwezig en werd er door een paar mensen gekookt en gegeten. We hadden voor de grap een dress code bedacht, namelijk fleece djellaba. Iedereen die er eentje had deed had de zijne bij zich, inclusief ik. Ik heb er namelijk ook eentje gekocht, met tijgerprint. Ik kon het niet laten. Maar halverwege de avond had iedereen hem al uit gedaan, het was ontiegelijk warm in huis geworden door al het drukke gedoe. Het hoogtepunt van de avond was het uitdelen van de cadeaus. Alle cadeaus waren bij binnenkomst op tafel gelegd. De jongste mocht als eerste een cadeau aan iemand geven. Maar Mehdi (Marokkaanse vriend van de surf club) begreep niet welk cadeau hij moest pakken. Hij pakte eerst het cadeau dat hij zelf had gekocht, maar als hij dit had gegeven dan verraadde dit natuurlijk gelijk dat hij het had gekocht, en dat is nou juist niet de bedoeling. Hierna pakte hij een cadeau, maar gaf dit aan de verkeerde persoon, ondanks dat de naam erop stond. Na het plan de campagne ‘klassikaal’ uitgelegd te hebben, werd het wel begrepen en kon het uitpakken beginnen. Bijna iedereen kreeg iets met snoep of chocola op een paar na. Anas kreeg natuurlijk een bril (haha), Mark kreeg een trui, ik kreeg een CD met Marokkaanse muziek en Annelies een paar Arabische boekjes. Ik was eigenlijk van plan om voor de grap de film Sint van Dick Maas aan te zetten, maar ik had er helaas geen synchrone Engelse ondertiteling bij kunnen vinden. Ter vervanging hiervan werd er om Alles is Liefde gevraagd door de dames, maar gelukkig had ik deze niet op m’n laptop. Uiteindelijk het ik om het luchtig the houden The Naked Gun 2 ½ opgezet. Toen deze afgelopen was en een aantal naar huis gingen werd mij door de blijvers gevraagd of ik nog een film in hetzelfde genre had. Na even dubben heb ik toen Top Secret! aangezet. Voor informatie over de films stuur ik jullie door naar IMDb. Toen ook deze film afgelopen was werd het echt tijd om naar huis te gaan. Iedereen die er nog was heft geholpen met opruimen en zelfs de afwas werd gedaan. Iets na half 1 was het huis leeg en kon ik uitgeput in m’n bedje kruipen.

Zaterdag ben ik voor mijn onderzoek weer naar een museum geweest. Dit keer ben ik naar het Archeologisch museum gegaan en hier heb ik zo’n 2 uur gezeten. Tijdens mijn bezoek daar heb ik met een hobby archeoloog gesproken die mij veel kon vertellen over het museum en over de toekomst ervan. Na dit interessante gesprek ben in naar het NIMAR gegaan voor de briefing van het Sinterklaasfeest van de Nederlandse gemeenschap in Marokko. Wij als studenten zijn door deze gemeenschap gevraagd of we mee wilden helpen met de organisatie en bijna iedereen helpt mee. Het feest wordt gevierd in de residentie van de ambassadeur en er is zelfs een schimmel geregeld voor de goedheiligman. Maar goed, alles is geregeld voor de kinderen hier en zondag gaat het allemaal gebeuren.

Zondag 7 december had ik om half 11 met Yara afgesproken om een taxi richting de residentie van de ambassadeur te nemen. Hier zou het feest voor de Nederlandse gemeenschap plaatsvinden. Bijna de hele groep van het NIMAR waren er om te helpen met de voorbereidingen en ook waren er nog een aantal bekenden van ons. We hebben na een kop koffie de tuin en het ontvangstgedeelte van het huis versierd met slingers en ballonnen. Ook hebben we een tafel helemaal vol gezet met snoepgoed wat speciaal vanuit Nederland was over gekomen. Er was echt heel, heel, heel veel snoepgoed (zie foto’s).  Om half een kregen we een lunch bestaande uit soep en stokbrood met kaas of kalkoenfilet (ham hebben ze hier natuurlijk niet). Zo rond 2 uur kwamen de kinderen en hun ouders aan. Er waren 55 kinderen aangemeld, en bij de registratie was het hard werken. Ik was gaan helpen bij het “buffet” met het inschenken van de koffie en dergelijke. Ik heb mij tijdens het inschenken helemaal misselijk gegeten aan het snoep en suikergoed. Buiten in de tuin waren een paar spelletjes voor de kinderen neer gezet om ze bezig te houden tot de Sint er was. Er was een schoorsteen gemaakt waar cadeautjes in gegooid konden worden en er was zaklopen. Er was vlak voor de aankomst van de sint nog even hectiek, want de schimmel die was geregeld had zaterdag zijn enkel verzwikt, dus er moest een andere paar geregeld worden. Dit duurde alleen even en dus kwam de Sint iets later aan. De zwarte pieten werden gespeeld door de zoon van de man die Sinterklaas speelde en door Lenneke, Malou en Nadia. Nadia is de Nederlands-Marokkaanse receptioniste van het NIMAR. De Sint werd buiten op het bordes ontvangen en later binnen in de ontvangstzaal op zijn stoel gezet. Nadat hij een paar kinderen bij zich had geroepen werden de cadeaus uitgedeeld. Vooraf waren er al cadeaus door de ouders afgegeven en deze waren op alfabetische volgorde in manden gesorteerd. Dit was natuurlijk heel slim uitgedacht, maar als er opeens 55 kinderen tegelijk hun cadeau willen hebben wordt het toch wel weer even druk. Alle kinderen kregen bij hun cadeautje ook nog een zakje snoepgoed (alsof ze daar nog niet genoeg van hadden gehad). Zo rond 4 uur half 5 gingen de kinderen weer naar huis en kon het opruimen beginnen. Dit ging sneller dan verwacht en veel taken werden door het personeel van de ambassade gedaan. Wij hoefden eigenlijk alleen maar stoelen te stapelen, slingers opruimen en een beetje tillen. Na het opruimen hebben we nog een dankwoord van de ambassadeur gekregen en een borreltje gedaan. Ik heb toen buiten samen met een paar anderen met een medewerker van de ambassade staan praten. Zijn vriendin zat in het Sinterklaascomité en hij moest wachten tot alles klaar was. Tijdens dit gesprek heb ik veel vragen gesteld over hoe bij de ambassade terecht is gekomen en wat voor een werk hij allemaal doet voor de ambassade. Ik zou het namelijk echt heel gaaf vinden om later ook zulk werk te doen en netwerken is altijd handig. Dankzij hem weet ik nu ook hoe het systeem een beetje werkt en waar je op moet letten. Maar zo ver is het helaas nog niet. Eerst moet ik mijn onderzoek nog afmaken en daarna mij bachelor halen. Hierna nog een master en dan maar eens zien of ik aan werk kan komen of iets anders ga doen.. Na mijn master heb ik nog geen concrete plannen.

Zo, mooi verhaal voor een Sinterklaas weekend, al zeg ik het zelf. Mijn volgende verhaal schrijf ik waarschijnlijk op de weg terug naar Nederland op 25 december, maar dat weet ik nog niet zeker, misschien schrijf ik iets eerder al wel een verhaal…
Wie weet..